Lew pokonany!!!

Ogłaszam wszem i wobec, że w dniu dzisiejszym postawiłam ostatnie krzyżyki na obrazie z LWEM:

Tym samym ogłaszam, że to nie czarna kanwa pokonała mnie, ale ja pokonałam wszystkie trudności związane z haftowaniem na czarnej kanwie. A momentami było naprawdę ciężko... Nawet dziś, bo okazało się, że zabrakło mi dwóch kolorów na dosłownie kilka końcowych krzyżyków. Na szczęście odpowiednie numery znalazłam w zestawie do herbatek... No, ale nie będę już tego roztrząsać. Ważne, że skończyłam.
Teraz lew chwilkę sobie poczeka na pranie i prasowanie. Musze najpierw dokładnie wymierzyć i znaleźć idealną ramkę dla niego.
Od wyniku prania zależy, czy tygrysa haftować będę na czarnej czy na białej kanwie....

Chciałabym w tym miejscu odpowiedzieć na Wasze liczne komentarze. Szczególnie te, dotyczące spraw domowych... Będzie coś, czego nienawidzę, czyli geneza "co autor miał na myśli' ;)
Dziewczyny, to nie jest tak, że jestem Perfekcyjną Panią Domu. Więcej - uważam że taka nie istnieje a program pod tym tytułem to po prostu bzdura. W moim domu nie da się chodzić w białych skarpetkach i białych rękawiczkach. Dom jest do mieszkania, to nie szpital itp. Są jednak rzeczy, które trzeba zrobić. Choćby ugotować obiad, czy wynieść śmieci. Niestety u nas nie da się wprowadzić modelu Anek73 - obiady barowe nie wchodzą w grę. No chyba że żywilibyśmy się wyłącznie frytkami, kebabami czy innym śmieciowym jedzeniem. Inny kraj, inne nawyki żywieniowe. Tyle.
Ogólnie ja też nie przepadam za zajęciami typowej kury domowej, czyli gotowanie, zmywanie, prasowanie, czy sprzątanie. Niestety nie da się tego ominąć. Chociaż.... zmywać nie muszę, bo mam zmywarkę, pranie piorę wyłącznie w pralce, ubrania prasuję dopiero wtedy, gdy muszę je ubrać. Też wolę inaczej spędzać czas - spacer, haft, zabawa z dzieckiem.
Od córki też nie wymagam Bóg wie czego. Jedynie tego, by zrobiła co do niej należy. Nikt ją nie zmusza do generalnych porządków, mycia okien i czego tam jeszcze, ale niestety w domu są dwa psy i małe dziecko - od czasu do czasu trzeba odkurzyć podłogi. Są rzeczy, które się same nie zrobią...
Anielique - próbowałam i prośbą i groźbą, i karą i nagrodą. Aktualnie poskutkowało tylko jedno, ale było to już ostateczne posunięcie...
W domu wybuchła wielka awantura, pokłóciliśmy się wszyscy w trójkę (ja, mąż i starsza córka - młodsza się rozpłakała).
Padło kilka słów za dużo z każdej strony, a córka dostała od ojca "w dziób". Wiem, że to drastyczne i ostateczne rozwiązanie i nie pochwalam tego, ale wreszcie dotarło do niej, że mama i tata nie są służącymi, a dom to nie hotel ani restauracja. I że niestety, ale trzeba sobie nawzajem pomagać...

Co do poprzedniego posta - ja się nie nakręcałam, po prostu jakoś tak się okoliczności złożyły...
Syn baaaardzo zadowolony z lotu samolotem, z wrażenia zapomniał, że miał sobie fotki zrobić wewnątrz samolotu ;)
A jeśli chodzi o stres.... to niestety miałam nowy powód do stresu. Ktoś mógłby pomyśleć, że ja uwielbiam narzekać na swój los, użalać się nad sobą i opowiadać wszystkim dookoła, jaka to ja jestem nieszczęśliwa. To nie tak. Jestem kowalem swego losu i daję sobie radę ze swoim życiem. Staram się patrzeć na świat z optymizmem, a za motto obrałam sobie refren piosenki zespołu KOMBII - "Nigdy nie poddawaj się":
"Nigdy nie poddawaj się kiedy zgaśnie światło
Gdy cię walnie życia pięść
Nigdy nie poddawaj się dzisiaj nie jest łatwo
Jutro będzie lepszy dzień"
Są jednak chwile w życiu każdego z nas, kiedy albo nasze decyzje, albo decyzje innych ludzi sprawiają, że wali nam się wszystko na łeb, kiedy problem goni problem i zastanawiamy się, jaki cios spotka nas za zakrętem....
Niestety nie zawsze może być różowo, a jedna z życiowych prawd zawarta jest na poniższym obrazku:

Cieszyłam się, że wracam do pracy, pamiętacie? Otóż w zeszły czwartek okazało się, że tę pracę mam jeszcze tylko na 16 tygodni, czyli gdzieś do końca października... Powód? System fazowy zgodny z holenderskimi przepisami pracy... Od stycznia 2013 byłam w fazie A, która nie może mieć więcej niż 78 przepracowanych tygodni. Od kwietnia br miałam kilka tygodni wolnego i nagle okazało się, że wróciłam na fazę A, a właściwie na jej końcówkę. Moje biuro pracy nie daje fazy B, wobec czego... wiadomo...
Nie pozostaje nic innego, jak zacząć szukać nowej pracy i to najlepiej już...

Ok, koniec narzekania. Jutro (sorki, dziś po powrocie z pracy) biorę się za lipcową herbatkę a potem kawkę. Po ich skończeniu zasadzę na kanwie słoneczniki.... ;)

Pozdrawiam serdecznie